Δευτέρα 9 Απριλίου 2018

Οι άντρες έχουν το πάνω χέρι στη σχέση

Deal with it...κάρχιες.

Σε συνέχεια του άρθρου της προηγούμενης Δευτέρας, στο οποίο το ραντεβού μου κατέληξε σε βατερλώ, με γαμημένες φεμινιστικές απόψεις, ήρθε η ώρα να γράψω ένα άρθρο για το πιο σοβαρό πρόβλημα που αντιμετωπίζει αυτή τη στιγμή όλος ο πλανήτης και αφορά έμμεσα και το θέμα αναπαραγωγής.

Οι γυναίκες νομίζουν ότι θα μπορούν με ύπουλο τρόπο να έχουν το πάνω χέρι.

Ξέρουμε πολύ καλά ότι τουλάχιστον μέχρι την δεκαετία του '80, οι άντρες είχαμε πάντοτε το πάνω χέρι στις σχέσεις. Ακόμα και οι παντοφλάκηδες παππούδες μας που άφηναν να διαχειρίζεται το ταμείο η γιαγιά μας, ήταν πάντοτε ο φόβος κι ο τρόμος στο σπίτι.

Οι εποχές περάσανε, φτάσαμε στη μεταβατική δεκετία του '90, τα taboo άρχισαν να φεύγουν (πολλά υπάρχουν ακόμα εδώ στη μπανανία που ζούμε), το φλερτ άρχισε να αυξάνεται και με την αλλαγή χιλιετίας και τα social media οι γκόμενες άρχισαν να ρουφάνε την επιβεβαίωση με το μπουρί της σόμπας.

Μέχρι πριν κάποιες δεκαετίες ήθελαν άντρα με μία προϋπόθεση:
1)Να τους αρέσει.
2)Να είναι καλό παιδί.

Τις δεκαετίες '60, '70 και '80 μπήκε μία ακόμη προϋπόθεση:
3)Να είναι ταυτόχρονα και παλιόπαιδο.

Πλέον σήμερα έχουν μπει κι άλλες προϋποθέσεις:
4)Να έχει λεφτά ώστε η κάθε καριόλα να "έχει τα παιδιά της να μεγαλώνουν με ασφάλεια, να επιβιώσει από την κρίση και να την βγάλει λάδι με όσο το δυνατόν λιγότερο κόπο και ταυτόχρονα να λυσσάξουν όλες οι άλλες καριόλες που θα παντρευτούν φτωχομπινέδες καθώς θα τους κάνει επίδειξη χρήματος" (και πολύ ευγενικά το είπα).
5)Να τον κάνουν ότι θέλουν.

Γιατί αφού τις τρέφουμε καθημερινά με επιβεβαίωση σε Facebook, Instagram, Tinder και δεν ξέρω κι εγώ όπου αλλού τις πετύχουμε, σου λένε "Γιατί να μην βρω κάποιον που να έχει και τα 5 μαζί?" Και μάλιστα ακόμα κι αν βρουν κάποιον που να έχει και τα 5 παραπάνω, τότε θα συνεχίσουν να ψάχνουν μέχρι να βρουν έναν που θα τα έχει και τα 5 στο μέγιστο βαθμό, κοινώς θα είναι ο υπεργαμάτος περιζήτητος τυπάς. Αυτό ισχύει ακόμα περισσότερο στις χώρες με το περισσότερο φλερτ στον κόσμο όπου και εκεί έχουμε την πρώτη θέση μιας και στην Ελλάδα η αγαμησιά παίζει φουλ.

Σχέσεις: Δεν θέλουν να έχουμε το πάνω χέρι
Υπάρχει Πόλεμος μεταξύ των δύο φύλων. Πάρτε το χαμπάρι. Και τα δύο φύλα τραβάμε το σκοινί μέχρι εκεί που δεν παίρνει.

Το βασικότερο πρόβλημα για το οποίο δεν βλέπουμε σχέσεις στις μέρες μας είναι ότι οι γυναίκες θέλουν να έχουν την ελευθερία τους. Την απόλυτη ελευθερία. Θεωρούν ότι σε μια σχέση "πνίγονται", "περιορίζονται" κτλ. Δεν τους νοιάζει να νιώσουν αγάπη. Στη μουνάρα τους όλα. Η ελευθερία είναι πιο σημαντική για αυτές από την αγάπη.

Οι σχέσεις αποτελούνται από 2 άτομα και όχι από 3 για να ψηφίζουμε 2-1 ποια άποψη θα επικρατήσει. Οπότε κάρχιες πάρτε το χαμπάρι. Αν υπάρχει διαφωνία σε ένα απλό θέμα, όπως:
- Που θα βγούμε.
- Με ποιους θα βγούμε.
- Τι μουσική θα ακούσουμε.
- Που θα πάμε διακοπές.
- Σε ποια περιοχή θα μείνουμε, αν συγκατοικήσουμε.
- Σε ποιο σχολείο θα πάει το παιδί μας (αν φτάσουμε μέχρι εκεί).
- Τις δραστηριότητες στις οποίες θα πάει το παιδί ( >> ).

τότε την τελική απόφαση θα την πάρει ο άντρας. Γιατί κάποιος πρέπει να πάρει μια απόφαση. Διότι από την αρχή του είδους μας, είμαστε γεννημένοι για ηγέτες. Δεν θα σας έχουμε σκλάβες με ένα λουράκι, ευχαρίστως να συζητήσουμε τα πάντα και να ακούσουμε τις απόψεις σας, αλλά πρέπει να χωνέψετε για τα καλά ότι ο ηγέτης είναι ο άντρας. Αν έχετε αμφιβολία σε αυτό δείτε την αξία του άντρα στα παρακάτω επαγγέλματα:
- Πρωθυπουργοί-Υπουργοί (θυμιζω περιπτώσεις Θάτσερ και Τσιλέρ που ήταν για να γελάει ο πλανήτης).
- Επιχειρηματίες/Ιδιοκτήτες πολυεθνικών: Google, Facebook, Microsoft κτλ. τις μεγάλες εταιρείες πάντοτε τις έφτιαχναν άντρες.
- Γιατροί.
- Εργολάβοι.
- Αθλητές (που κανονικά εξαιρείται γιατί έχει να κάνει με μυική δύναμη).

...και πάει λέγοντας. Μπορώ να φτιάχνω μια λίστα μέχρι αύριο. Τι θα μου αντιπαραθέσετε; Τα μοντέλα ή μήπως τις τηλεπαρουσιάστριες που είναι γυναικείου φύλου;

Ο άντρας συνήθως είναι αυτός που δουλεύει και τις περισσότερες ώρες. Κάποιοι κάνουν δύο δουλειές. Εκεί συναντάμε και άλλον έναν τομέα διαφωνίας που είναι οι δουλειές του σπιτιού αλλά δεν τον έβαλα στη λίστα γιατί μπορεί κάποιοι να θέλουν να τα φτιάξουν με γυναίκα επιχειρηματία, να δουλεύουν λιγότερο και να κάνουν δουλειές στο σπίτι "γιατί έτσι". Προσωπικά δουλεύω σχεδόν όλη μέρα (χτυπάω 12-14ωρα) οπότε δεν μπορώ να φανταστώ καν τον εαυτό μου να κάνει δουλειές σε συγκατοίκηση. Προτιμώ να κάθομαι να βγάζω χρήμα και να κάνω δουλειές στο σπίτι μου μόνο τα σαββατοκύριακα που έχω χρόνο.

Τα παραπάνω θα πρέπει να τα σκεφτούν σοβαρά όλες τους. Το σεξ το έχουν το ίδιο ανάγκη όσο κι εμείς. Το αποτέλεσμα είναι απλά να πηδιόμαστε χωρίς δεσμεύεις γιατί όταν η κουβέντα φτάνει στο θέμα σχέση, αμέσως θεωρούν ότι θα τις εγκλωβίσουμε ή ότι θα πρέπει ύπουλα να πάρουν τον έλεγχο μιας σχέσης και να μας έχουν "του χεριού τους" γιατί πολύ απλά "θα δυσκολευτούμε ξανά να βρούμε κάποια άλλη". Όλα αυτά είναι πλασματικά.

Μην σας πουλάνε παραμύθι και μην θεωρείτε ότι καμία τους έχει το πάνω χέρι "γιατί επιλέγει".
- Μπορεί οι ωραίες να έχουν δεκάδες προτάσεις κάθε μέρα αλλά οι περισσότερες έχουν ελάχιστες κάθε εβδομάδα, μπορεί και μήνα.
- Μετά τα 30 οι μετοχές τους πέφτουν κατακόρυφα και τις κοιτάνε απειροελάχιστοι, κυρίως μεγαλύτερης ηλικίας.
- Η προσφορά-ζήτηση που δημιουργούν είναι ΠΛΑΣΜΑΤΙΚΗ. Οι πολλές προτάσεις που έχουν είναι γιατί δεν πηδιούνται για μήνες, άρα δημιουργούν ΤΕΧΝΗΤΗ ΖΗΤΗΣΗ. Όσο εμείς τον παίζουμε, άλλο τόσο αυτές πιάνουν αράχνες. Τις παρακαλάνε ένα σωρό αρσενικά και μόνο μετά από μήνες τα φτιάχνουν με κάποιον. Κατά βάθος στο μυαλό τους παρακαλάνε για σεξ, αλλά δεν το δείχνουν για να μην εκτεθούν στον κοινωνικό τους κύκλο και να μην τις θεωρήσουμε εύκολες. Και φυσικά το πληρώνουν γιατί μετά τα 30 τους τρέχουν και δεν φτάνουν να καλύψουν το χαμένο έδαφος μιας 15ετίας όπου μαλακιζόντουσαν ασύστολα.

Το μυστικό είναι να έχετε πάντοτε μερικές γκόμενες-δορυφόρους, τις οποίες θα χρησιμοποιείτε όταν είστε ελεύθεροι για να εκτονώνεστε, να μην σας λείπει το σεξ και να έχετε αυτοπεποίθηση όταν θα προσεγγίσετε κάποια σοβαρή για σχέση (από τις ελάχιστες σοβαρές που έχουν απομείνει). Οι δύσκολες ας σαπίσουν. Το ενδιαφέρον μας θα το εκδηλώσουμε διακριτικά κι αν δεν γουστάρει κάποια τον πούλο και πάμε παρακάτω. Να δείτε όταν θα πλησιάζει το ράφι πόσο θα κλαίτε για την υπόλοιπη μισή ζωή σας κι εμείς θα γελάμε. Και δεν θα έχετε και παρέες να τους το διηγηθείτε. Οι επόμενες θα κάνουν τις ίδιες μαλακίες με εσάς χωρίς να ξέρουν τι τους περιμένει.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου